vrijdag 31 januari 2014

Het leven zoals het is...

Morgen,  zaterdag, wordt een dag van extremen, een dag vol emoties, een dag waar ik tegen op zie, een dag waar ik al een tijdje naar uitkijk.

Deze week is mijn peter overleden en zaterdag om 10 uur staat de begrafenis op de planning. Tijdens de gebedsdienst wordt van mij, als enige petekind, verwacht dat ik een tekstje voorlees. Na de dienst volgt de koffietafel.

Wat later diezelfde dag trouwt een vriendin van mij. We kennen elkaar al sinds het eerste middelbaar. Na heel wat woelige watertjes te hebben doorzwommen heeft ze eindelijk de liefde van haar leven gevonden, al had ze die al een tijdje zonder het te beseffen aan haar zijde. De trouwceremonie vindt plaats om 16u30 en ook op deze dienst zal ik vooraan staan om een gedicht voor te lezen. Na de ceremonie volgt uiteraard een trouwfeest waar we mee aanschuiven aan tafel.

Voor deze trouwpartij was ik al enige tijd aan het brainstormen voor een leuk handgemaakt cadeau. (De jeugdvriendin heeft namelijk zelf ook een naaimachine.) Her en der zag ik leuke trouwkussen verschijnen geïnspireerd op de trouwuitnodiging. De trouwkaart die in mijn brievenbus viel zorgde niet voor een 'yes' (de dochters maken daar steevast zo een gebaar bij) moment, een zinnetje binnenin gaf wel de nodige inspiratie. Een zinnetje dat ook zorgde voor de nodige outfit-stress.

 
 


Een volledige avond heb ik hartjes zitten knippen uit flockfolie want zo een flockfoliesnijmachine dat heb ik niet. De kleinste exemplaren deden moeilijk tijdens het strijken maar het is allemaal goed gekomen en met heel veel plezier gedaan hoor Katja!!
 

 
 
Effen petroleumblauw canvas, flockfolie en paspel allemaal Koning uil
 

1 opmerking:

  1. En dat kussen ligt nu zwaar te blinken in onze zetel. Heel erg bedankt voor deze persoonlijke attentie!!!

    BeantwoordenVerwijderen