vrijdag 30 mei 2014

De woensdagavondnaaischuurclub.

Sinds de naaikriebels zijn overgedragen van de ene generatie op de andere wordt er op woensdagavond steevast genaaid.

En omdat alleen naaien maar alleen is en we geen zicht meer willen hebben op alle huishoudelijke taken, stapels verbeterwerk,... die nog op ons liggen te wachten, kruipen we daarvoor gezellig samen in de schuur.



Denk nu niet aan zo een bouwvallig krot. Neen, de naaischuur, die in de tuin van een collega staat te pronken, is voorzien van alle comfort en voldoende stopcontacten. (Heel belangrijk voor al die machinerie.)


 Slabjes gemaakt door Becky

Tot voor kort kwamen we samen met een beperkt, lees een vijftal dames, maar enkele weken terug mochten we enkele nieuwe zielen verwelkomen.

En ja hoor, er wordt daar tussen het kletsen door behoorlijk wat genaaid of tussen het naaien een beetje gekletst. Het hangt ervan af hoe je het bekijkt.


 Pampermand Noodlehead

Sinds kort staat er in de naaischuur ook een draagmand, gevuld met een super rustig en ubercute baby'tje. Geertrui, eigenares van de schuur, beviel eind april van haar vierde zoon die de naam Flor kreeg. Een cadeau gaan kopen in de winkel dat was geen optie. En dus gingen alle naaischuurdames aan het naaien, stiekem, thuis. Want uiteraard mocht moeke Geertrui daar niets van merken.

Stof: Soft Cactus van bij Lana Lotta

Alles, en niet alles staat op de foto, werd ondertussen overhandigd aan de fiere moeke. 
En gelukkig viel het in de smaak, ook bij vake.




zaterdag 24 mei 2014

Laten we eens een kleedje maken! Het eindresultaat.

Na twee eerdere blogposts over dit Femma kleed wordt het eindelijk tijd om uw geduld te belonen met het eindresultaat. 

Model: Zelf getekend. Stof: Stoffen van Leuven

In de lente editie van la Maison Victor staat er een artikel over maatwerk. Deze kleermaker pur sang vertelt dat er in één maatpak zo een slordige 52 werkuren kruipen. Wel, ik denk dat mijn kleed qua werkuren hier niet zo veel van afwijkt (naar mijn gevoel dan toch). Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost maar ik ben wel tevreden over het eindresultaat.

Het kleed werd ondertussen ook gespot in de winkel voor de prijs van 109 euro. Mijn versie heeft mij 35 euro gekost, uiteraard zonder werkuren ;) 

Met dank aan Betty voor de foto's.


Het prijsverschil werd ruimschoots gecompenseerd met het vestje van Van Hassels dat ik erbij kocht. Ach, je leeft maar één keer!



zondag 18 mei 2014

Remi & Cosette

Lang geleden volgde ik samen met Betty een workshop. Het was in de periode dat ik leerde naaien. We reden naar Balegem en werden daar zeer vriendelijk onthaald door Valerie.

Vorige zaterdag reden Betty en ik opnieuw naar Balegem. Deze keer niet voor een workshop maar voor de  boekvoorstelling van Valerie haar boek Remi & Cosette.

Boekcover (bron: Lannoo)

 
Valerie en Betty
In het boek staan zowel patronen voor jongens als meisjes tot maatje 140. De kledingstukken hebben een Japans tintje. Valerie verloor haar hart in Azië, vandaar. Verder worden de prachtige patronen afgewisseld met knutseltips. Kwestie van de kids te kunnen entertainen terwijl mama naait. Bij Jo Chapeau kan je alvast een trui bewonderen uit het boek. Ik ben vooral fan van de jumpsuit.

zondag 11 mei 2014

Therapeutisch naaien

De dochters die hier rondlopen hebben blonde haren. De ene al wat blonder dan de andere. In combinatie met een bleke huid moeten we uitkijken van zodra de zon komt piepen door de wolken. 

Vooral de jongste dochter is erg gevoelig voor zonneslag. Een namiddag spelen in de zon eindigt meestal de volgende ochtend in de zetel met hoofdpijn en ... 

Om de jongedame in kwestie wat aan te moedigen een zonnehoed te dragen besloot ik er zelf één te maken. Ik vond een leuk patroon en liet Maud de stofjes kiezen. Ze koos een stofcombinatie die reeds eerder werd gebruikt en wou paspel. (Want Anna had dat ook in haar Mara kleed.)  Dat laatste bleek niet zo een eenvoudig, rondingen aan elkaar zetten met niet meegevende paspel.  Het resultaat is dan ook niet super, maar Maud is blij met haar hoed.

Omdat ik vond dat het beter kon, en omdat het jongste nichtje eind april haar tweede verjaardag mocht vieren werd er een tweede exemplaar in elkaar gezet. Eentje zonder paspel.

 Mijn levend model had geen zin om te poseren.

Maud haar hoed.

 Anna's exemplaar.


PS: Gezien de omstandigheden hadden we ook nood aan snel-klaar-en-instant-voldoening-projectjes. 


dinsdag 6 mei 2014

Afscheid

Het was hier even stil op mijn blog.

Stil omdat we onverwachts afscheid moesten nemen van bompa.

Mijn schoonvader had op 65-jarige leeftijd nog tal van toekomstplannen. Enkele weken geleden kreeg ik nog een lijstje met bestemmingen die hij samen met oma zou bezoeken. Op 12 mei zouden ze richting Bodrum trekken en ook de Charente-Maritime en Cyprus stonden later dit jaar op de planning.

Ook de woensdagmiddagen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Reeds jaren mochten mijn drie dochters en ik op woensdag onze voeten onder tafel schuiven bij mijn schoonouders. Bompa voorzag ons van heerlijke maaltijden, als er frietjes op het menu stonden was het feest.


Afscheid nemen doet pijn.
Afscheid nemen doet je nadenken.
 
Nadenken over de eindigheid van het leven.
Nadenken over wat je hebt, over wat je nog wil bereiken en wat je nog wil meemaken.

Het doet je beseffen dat je nu moet leven, dat je moet genieten van wat je hebt.

En ik mag mezelf gelukkig prijzen.
 
 
Met mijn gezin, mijn familie, mijn job, mijn huis,...
 
Hun eeuwige gekibbel, waar ik soms echt gek van wordt, laten we hier nu even buiten beschouwing.